Kürkçü Dükkanı no.1

Tahminimce büyük bir yazı dizisine başlıyorum.Çiçeği burnunda blogumuzda "Kürkçü Dükkanı" adlı yazı dizisinin ilk konuğu "İmparator"...Gerçekten bir imparator gibiydi Parma ve İnter'deki ilk yıllarında ama sonrasında babasının ölümü ve çok sevdiği kız arkadaşından ayrılması onu futboldan soğutmuştu kendi sözlerine bakacak olursak.İnter onu Sao Paolo'ya kiraladı o da sezonun ilk yarısında oynadığı maçlarda 16 gol attı ve Mourinho tarafından Milano'ya geri çağırdı.Milano ona artık yabancı gelmeye başlamıştı , moda günleri onu boğuyordu ve geveze antrenörü onu sıkıyordu.Ve olan oldu milli maçı fırsat bilerek gittiği ülkesinden geri dönmedi.Kaçırıldı zannettik , meraklandık , korktuk.Babaannesinin yanından çıktı , biz de bir "Oh" çektik.Adriano'ya gerektiği kadar tolerans gösteren Moratti'yi vefasızlıkla suçlamak yanlış olur , çünkü İmparator kendi ayrılmak istedi Milano'dan.Çoğu küçük çocuğun hayali futbolcu olmaktır küçükken , futbolculuk her zaman erişilmesi zor bir rüya gibi gözükür çocuklara.Bir çocuğun kahramanı bir yazar , bir yönetmen veya bir heykeltraş değildir bir futbolcudur.Adriano'nun hayali de futbolcu olmaktır büyük ihtimalle ve bu hayalini gerçekleştirmek için zorlu bir çok yoldan geçmiştir.Hele ki yetenekli futbolcudan daha bol bir şeyin olmadığı bir ülkede bu denli büyük bir futbolcu olacak kadar zorlu bir yoldan geçmiştir.İnanıyorum ki geldiği noktalara ulaşmak için çok da çalışmıştır ama gördüğümüz şey şu ki futbolcular çok mutlu insanlar değiller.Onlardan robot gibi yaşamalarını bekleyerek insan olduklarını unutuyoruz.Adriano bize futbolcuların da insan olduğunu hatırlattı.Çok para kazanmanın da mutlu olmaya yetmediğini gösterdi.Büyük ihtimalle Inter'den aldığının çok daha azına Flamengo'ya imza attı.Basına da tanıtıldı , onun gözlerindeki mutluluğu görmek beni bile mutlu etti.Umarım ki o muhteşem sol ayağıyla yeniden goller atıp kariyerini canlandırabilir ve Avrupa'ya geri dönme gücünü kendinde bulur.